Skip to main content

Dilemma's

Dilemma’s
Misschien wel het woord van deze maand en als raadslid heb je er sowieso vaak mee te maken, maar deze maand was het wel echt bal. Dat begon al tijdens de informatie raad op 9 juni, want tijdens de vergadering werd ik plots gebeld, huh wie doet dat nou? Zal ik opnemen? Ze weten toch wel dat ik in een raadsvergadering zit? Toch maar opnemen, 10 minuten later stond ik te kijken hoe twee bijgebouwen op de zaak in lichter laaie stonden, een serieuze brand waarbij gelukkig de winkel bespaard is gebleven, dankzij kordaat optreden van de buren en natuurlijk de brandweer.
Juni, de maand van de algemene beschouwingen, die ook dit jaar redelijk uitgekleed waren, want maar 5 minuten spreektijd en nou praat ik snel, maar het moet wel te volgen zijn. Wat schrijf ik op en vooral wat niet, hoe schrijf ik het op en wat gaat blijven hangen? Wat wil ik dat duidelijk is, welke quote hoop je dat overgenomen wordt? Maar ook, welke moties gaan we voorbereiden en alvast aankondigen? Weer fysiek, dus wat trek ik aan? In ieder geval een paarse das, dat is wel duidelijk.
Ook deze maand, de algemene ledenvergadering van VoorBaarn. Waar ik voorgedragen zou worden door het bestuur als lijsttrekker voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. Niet direct verrassend, maar wel iets om vooraf over na te denken of ik het wel wil? Maar ik ga er niet alleen over, want Annemarie en ook de kinderen hun mening doet er zeker toe, want dat betekend weer 4 jaar lang elke week meerdere avonden werken, vergaderen, stukken lezen, toe horen, luisteren, ergeren, energie krijgen, lachen, stoom uit de oren krijgen, debatteren, schrijven, etc. etc. Hebben we dat er weer voor over? Krijg ik er energie genoeg van en ben ik er alsnog genoeg voor het gezin? Of ik het leuk vind is in deze context veel minder relevant.
Maar, na rijp beraad heb ik de voordracht als lijsttrekker met veel trots aanvaard, trots op een lokale politieke partij die staat als een huis, maar vooral ook trots dat de leden mij unaniem weer het vertrouwen hebben gegeven. Maar, ik kan het niet alleen, zoals ik het ook niet alleen kon de afgelopen jaren, waarvoor dank aan de fractie, het bestuur, de leden, de adviseurs en vooral ook mijn gezin, vrienden en familie.
Dan is het zelfs al juli en hadden we gisteravond de laatste vergadering van dit politieke jaar. Besluit in de raad, met de jaarstukken, een perspectief nota, de daarbij behorende moties en amendementen en ook nog een belangrijk dossier als de RMN. Weer genoeg te doen, en hoewel ik na een zeer bewogen jaar de vermoeidheid inmiddels voel binnenkomen, moet ik nog 1 avond scherp zijn. Vooraf gelukkig de meeste redelijk op tijd binnen, worden de moties etc. beoordeeld, besproken en wat gaan we er mee doen? Tekenen bij het kruisje, of mag je ook kritisch zijn op de inhoud, hoe zeer je ook achter de intentie van de motie staat. Ga je voor de makkelijke weg, zonder vragen te stellen, of blij je dicht bij jezelf? Ook als dat soms niet tot de meeste sympathie kan rekenen. Dien je zelf die motie in, waarvan je weet dat de andere fracties daarop kritisch zijn, die soms niet durven door te pakken en alleen beren op de weg zien en daarmee in mijn ogen niet opkomen voor de Baarnaars. Ga je voor de simpele weg, want kans op slagen is minder dan de helft, durf je met andere woorden op je bek te gaan? Hierop is maar 1 antwoord mogelijk, JA! Want, als je niet durft te verliezen, moet je wedstrijd niet aangaan.
Maar, het grootste dilemma was tijdens deze hele cyclus, want onze oudste had zijn diploma gehaald en dat is sowieso een mooie mijlpaal, maar de diploma uitreiking was precies, maar dan ook precies tijdens de laatste raadsvergadering. 3 avonden, en elke avond 3 momenten, maar onze zoon was precies tussen 20.00 en 21.00 uur. Dan volgen de dillema’s elkaar in rap tempo op, kan ik het maken om het bespreekbaar te maken? Kan ik het maken niet aanwezig te zijn bij de diploma uitreiking van mijn zoon? Kan ik wegblijven bij de raadsvergadering als fractievoorzitter van VoorBaarn? Hoe reageert onze zoon?
Er is dan maar een mogelijkheid, en dat is om het gewoon bespreekbaar te maken. De uitslag laat zich raden, want ik was aanwezig bij de raadsvergadering. Het verlossende woord of verlossende woorden kwamen van mijn zoon zelf, toen Oranje nog in het EK zat, “als Nederland in de halve finale staat, sturen ze dat diploma maar op”. Met andere woorden, ga je gang, want ik vind het niet zo spannend. We hebben afgesproken het later met elkaar te vieren, waarschijnlijk met een gezellig etentje. Dat komt goed!
Nu is het tijd om met en van elkaar te genieten, want even geen politiek meer voor mij. De tas ligt in de hoek inmiddels en dit zijn de laatste woorden die ik voorlopig typ.
Maak er een mooi reces van en besef dat je het nooit alleen doet, of kan.
DANK!
Tino Schouten

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief