Stabiel, maar met wankele poten…

VoorBaarn is ooit opgericht als politieke partij, omdat wij het zeker niet altijd eens zijn met hoe het in Baarn ging en welke besluiten er door het college werden genomen. Als volksvertegenwoordigers in spé hoorden wij veel geklaag en onbegrip in de Baarnse samenleving. Voor ons het signaal dat het beter moest en dan was roepen vanaf de zijlijn te makkelijk vonden wij. Drie grondbeginselen stonden en staan als een paal boven water: “We zijn kritisch, maar met een positieve grondhouding”, “Een goed idee is een goed idee, waar het ook vandaan komt” en “We hebben een open houding naar de inwoners toe, ook als het ons minder bevalt”.
Dit waren en zijn de uitgangspunten van VoorBaarn, een lokale politieke partij met de poten in de klei.

Weet u het nog, daags na de gemeenteraadsverkiezingen werd VoorBaarn uitgesloten van coalitieonderhandeling, terwijl wij toch 1 van de grote winnaars waren, zo niet de grootste. De reden die hiervoor publiekelijk werd gegeven, was “laat ze eerst maar bewijzen een stabiele partij te zijn”. Nou dat hebben wij inmiddels wel bewezen, maar misschien wel in tegenstelling tot de coalitiepartijen, want meer dan ooit is daar verdeeldheid in stemmen en is men het openlijk vaak niet eens met elkaar. Dat is op zich zelf niet erg, maar de manier waarop doet ons zelfs de wenkbrauwen fronsen en wij zijn niet vies van om soms onomwonden onze mening te geven. Maar, het openlijk oneens zijn met elkaar en dit kenbaar te maken met soms veel misbaar is nieuw. Het lijkt er op dat de grootste coalitiepartij de boel niet helemaal onder controle heeft. Dat is ook niet erg, want dat geeft ons meer ruimte om ons punt te maken en als het goed is voor Baarn, doen wij dat natuurlijk graag.

 Kritiek mag, sterker nog als nodig is moet het zelfs. Ik heb het hier in mijn vorige column ook al over gehad. Het valt wel steeds meer op dat kritiek op het reilen en zeilen van de gemeente slecht gepruimd wordt, door vooral het gemeentelijk bestuur. Men schiet dan al snel in de verdediging en erkent niet dat er wel eens problemen zijn of dingen niet goed gaan en gezien het feit dat er eigenlijk nooit een telefoontje komt van “hoe kom jij of jullie aan die informatie” of “praat mij eens bij, want het is nieuw voor ons” of zelfs maar “Sorry, dat heb ik niet goed gedaan”. Niets van dat alles en dat geeft mij dan weer het gevoel dat men werkelijk de overtuiging heeft dat alles naar behoren gaat. Na mijn vorige column zijn er weer voldoende emails en telefoontjes of andere berichten bij ons binnengekomen waaruit het tegendeel van “naar behoren” blijkt, of is het misschien toch zo dat wij makkelijker te benaderen zijn. Mocht dat het verhaal zijn, dan zijn wij daar trots op, maar anderzijds dan is het voor het college of de coalitie nog een hoop te verbeteren. Communicatie is namelijk altijd twee richtingen op en niet slechts eenrichtingsverkeer. We blijven het herhalen!

Nog 475 dagen tot de volgende verkiezingen, doorgaans zie je een jaar daarvoor enige extra scherpte ontstaan in de gemeenteraad. Dat is een gebruikelijk fenomeen en openbaart zich meestal als eerste na het kerstreces. Dit keer lijkt alles sowieso al anders, want nu al zie je voorsorteer gedrag. Waar de een scherper wordt, sorteert de ander voor op misschien wel een plekje in het college en weer een ander legt op alle slakken zout. Wij als VoorBaarn houden het op dit moment liever pragmatisch, wat goed is, is goed en als het fout is benoemen we dat. Ook al kan dat niet altijd op waardering rekenen van anderen.

Naast alle “gewone” agendapunten stonden er twee op de agenda die ik niet ongenoemd wil laten. Namelijk het afscheid van griffier Nelleke Both en de installatie van Cindy Heusingveld als griffier. Ik dank ook hier Nelleke hartelijk voor de samenwerking en al haar inzet voor Baarn en hoewel we het niet altijd met elkaar eens waren, hadden we altijd respect voor elkaar. Nelleke geniet van je pensioen en nogmaals bedankt! Daarnaast willen we Cindy welkom heten en veel succes wensen.

Tino Schouten