(E)motie…
De eerste maand van het nieuwe jaar zit er weer bijna op en politiek gezien is de eerste raadscyclus alweer achter de rug met een lastig dossier Wintertuin bijna als een soort toetje, maar wat terecht veel aandacht heeft gekregen.
Een raadscyclus die wat mij betreft begon met een verzoek aan mijn VoorBaarn fractie om me iets ruimte te geven in januari, omdat er nogal wat op mijn bordje lag. Na 46 jaar gingen wij mijn ouders verhuizen uit het prachtige bos achter het paleis en dat deed emotioneel best het een en ander, zowel voor mijn ouders, maar natuurlijk ook voor mij. Daarnaast is er ook begonnen bij de winkel met het herbouwen van de inmiddels 1,5 jaar geleden door brand verwoeste uitbouw/magazijn en dat had ook aandacht nodig en bracht toch ook wel weer wat emotionele herinneringen mee, maar aan de andere kant ook opluchting dat we nu eindelijk als winkel weer een stap voorwaarts kunnen zetten. Ook zoals sommige van jullie weten ben ik zakelijk ook op een cruciaal punt gekomen, waarvan ik eerst aangaf iets anders te ambiëren, maar de kaarten nu ineens anders lijken te liggen en zijn er op dit moment gesprekken gaande, waarvan de uitslag nog zeker niet vast staat en ook dit vroeg en sterker nog vraagt veel aandacht en geeft dan weer spannende emoties.
Wat ben ik trots op mijn fractie! Want, een verzoek doen is 1, maar als het zo fijn wordt uitgevoerd en ik eigenlijk compleet uit de wind wordt gehouden voor niet direct noodzakelijke zaken is 2 en dat is met recht met verve gedaan. Dat is niet alleen heel prettig, maar geeft ook daadwerkelijk een heel goed gevoel, want steeds voel ik ook daadwerkelijk de steun en hoor ik “Tino ga je gang maar, jij weet als geen ander wat goed voor Baarn is en dan is het ook goed voor ons” of woorden van gelijke strekking. Dat geeft me echt een ontzetten gaaf gevoel en ook daar kan ik soms wat emotioneel van worden, tja deze oude sentimentele … moet straks weer een jaartje bijtellen in februari dus vergeef me.
Maar, Maike, Muhammed, Mylou, Michel, Dave, Lieke en Tiemen, een oprecht dank jullie wel!
Zoals jullie kunnen lezen, een best emotionele maand, op allerlei vlakken en troost je ik bezit ze allemaal. Maar, met hetzelfde gemak schakel ik al deze emoties uit als ik bijvoorbeeld een raadsvoorstel moet beoordelen, of een raadsbesluit of een collegebesluit, want dan moet je vooral zakelijk kijken en niet direct denken aan het individu wat er achter zit. Het eerste wat namelijk telt, is het simpele wat is het beste voor Baarn? Natuurlijk moet je de ogen niet sluiten voor de mens die het aangaat, maar je kan en mag je er niet door laten leiden, dat beïnvloed soms teveel je beoordelingsvermogen en dat kan nooit goed zijn voor het bredere belang, wat overigens niet inhoudt dat het individuele belang nooit groter kan zijn dan het algemene.
Zo ook bij de beoordeling van het dossier Wintertuin, dat is een dusdanig dossier waar ik al jaren mee bezig ben, dat ik de feiten aardig op een rijtje heb, maar waar steeds ook weer twijfel lijkt te zijn. Om dat voor eens en voor altijd helder te krijgen hebben wij een breder onderzoek gevraagd, waarmee juist richting de toekomst gekeken wordt in welke valkuil we niet nog eens moeten trappen en dat geldt dan voor de ondernemer, de gemeente, maar ook de buurt. Dan heb je niks aan aannames, gevoel en/of emotie, dan helpt slechts een zakelijke benadering en dat heeft vooral (wat ik al meermaals ook in het verleden heb aangegeven) niks met vertrouwen, gebrek aan vertrouwen, of zelfs wantrouwen te maken, maar alles met de feiten op een rijtje te willen, om zodoende al dan niet die gewilde stap voorwaarts te zetten.
Vertrouwen is een groot goed (welke kant dan ook op), maar een besluit nemen op basis van feiten is beter. Ooit heb ik in mijn privé (zakelijk) leven een besluit genomen voornamelijk gebaseerd op vertrouwen, waarbij ook een toezegging gedaan is. Uiteindelijk bleek de toezegging niet voldoende vastgelegd en kon ik de gang naar de rechter maken om ons faillissement aan te vragen. Ik kan dus gerust aangeven dat ik het gevoel / de emotie ken, maar ik kan en mag me er als jullie vertegenwoordiger niet door laten leiden.
Tino Schouten
