Het is politiek

Op het moment dat ik deze column schrijf, is het kabinet gevallen en staat de tv continue aan, om toch alle politiek te volgen. Tja en dat terwijl ik zo ontzettend verlangde naar het reces. Maar, het is politiek en dat blijft interessant.

Al is het deze keer ook wel weer bijzonder, nadat ik zelf deze maand meer dan eens onderwerp van gesprek ben geweest, zowel intern, maar vooral ook extern. Laten we zeggen, ik was zichtbaar.

 

Dat begon natuurlijk met het persoonlijke interview wat ik gaf aan de Gooi & Eemlander en daar is volgens mij inmiddels voldoende over gezegd en geloof me niet iedereen kon het waarderen en dat is ook goed natuurlijk en aan de andere kant, dit is ook waar VoorBaarn groot mee geworden is, door transparant, open en eerlijk te zijn en ja soms met “harde” en “grote” woorden. Daar krijg ik nog steeds vaak waardering voor, maar soms is het misschien politiek niet zo handig. Maar, het is politiek en dus vindt iedereen er iets van, zowel binnen de politieke cirkel, maar zeker ook daarbuiten.

 

Het persoonlijke interview leidde er zelfs toe dat de oppositie (VVD, CDA, 50plus en ChristenUnie) een heus interpellatie debat aan, om het college te bevragen over mijn uitspraken en wat zij er van vonden. Uiteindelijk werd het een setje mondelinge vragen, waar het college natuurlijk lastig op kan antwoorden, dat weet de oppositie ook. Dat de vorm anders werd, had te maken met het te laat indienen van het verzoek tot interpellatie debat, dat heb ik aanhangig gemaakt, met reden (lees deze op mijn eigen politieke pagina Tino Schouten). Voor de uitvoering maakt de vorm overigens niks uit, de indiener stelt de vragen en het college geeft antwoord, de overige fractie mogen nog een verduidelijkende vraag stellen aan het college en dat was het. Wat ik lastig vond, is dat ik niet mag reageren op de indieners, zelfs niet om aan te geven dat er een feitelijke onjuistheid stond in het stukje proza. Maar ach het is politiek en die hebben zo hun eigen regels en mores.

 

Het werd dus even spannend? Nee, dat niet en dat had ik ook niet verwacht. Natuurlijk zat er ergens in een binnen- of achterzak een motie en waarschijnlijk van wantrouwen. Maar, dat het college zou vallen, nee dat geloofde ik niet zo. Dat dit anders ervaren werd, was ook duidelijk gezien de volle publieke tribune, waar er volgens mij ook wel enkele zaten die het niet zo erg zouden vinden, maar dat heeft dan weer meer met mijn persoontje te maken. Ik ben nu eenmaal niet allemans vriend en dans niet graag naar de pijpen, ook al zou dat politiek soms handiger zijn en vooral omdat het minder stress geeft. Want, ja ik ben stoer, of doe in ieder geval stoer, maar zonder gekheid, ik ben best zelfverzekerd en het staan voor groepen, zoals ook deze maand met de algemene beschouwingen geven mij niet meer zoveel zenuwen, maar die constante druk die ik bijna dagelijks voel, doet wel iets met je en ja dat roep ik misschien wel zelf over mij af, door snel iets te zeggen en een mening te hebben. Dat wil echter niet zeggen dat die druk niks met me doet, ook al is het politiek.

 

Hoe nu verder? Zolang ik in de politiek zit, zal ik mijn mening geven wanneer me dat gevraagd wordt, ook al is deze soms politiek a-correct. Maakt me dat een ongeleid projectiel? Nee, volgens mij niet, maar binnen de lijntjes kleuren, heb ik nog nooit gedaan volgens mij, maar ondoordacht is het nooit.

Al moet ik ook toegeven dat ik soms weleens te eerlijk ben en dat is niet altijd handig en leidt zelfs soms tot wat bekoelde relaties, ook bijvoorbeeld met de pers.

 

Ik geloof niet in het politieke spel, sterker nog ik krijg de verkeerde jeuk van de suggestie alleen al. Voor mij is het een noodzakelijk kwaad om zaken voor elkaar te krijgen, zoals die veegronde door die vergeten straat, of het luisterend oor voor de op hun nieuwbouwwoning wachtenden, of het met elkaar in contact brengen van wethouder en inwoner of ondernemer, of het vechten voor een breed gekoesterde wens, of een advies geven aan een nieuw startend bestuur, of gewoon even op de koffie gaan bij die inwoner van Baarn met zorgen. Daar doe ik het voor en als de raadszaal dan een instrument is, dan moet dat maar.

 

Nu reces! Dat wil zeggen tot eind augustus geen officiële politieke zaken en voor mij nog een weekje werken op de zaak en dan vakantie. Aan alles voel ik dat ik er aan toe ben, niet alleen ik maar wij als gezin met z’n allen. Nu hoor ik nog regelmatig “als je er tenminste bent” of “heb je alweer vergadering” ja de kinderen missen me soms, maar ik gok maar zo dat dat over 4 weken weer anders is.

 

Gebeurd er dan verder niks deze zomer? Ach, het is politiek en dus weet je het nooit.

Of zoals Sir Winston Churchill zei “Politiek is bijna net zo spannend als de oorlog, en net zo gevaarlijk. In de oorlog kun je maar één keer gedood worden. Maar in de politiek vele malen.”

 

Ik wens u een hele fijne vakantie, geniet er van en van elkaar!

 

Tino Schouten